معنی علاقه دار در لغت نامه دهخدا

دارندۀ علاقه. علاقمند. کسی که تعلق خاطر دارد. کسی که دوست دارد. رجوع به علاقه شود، مرتبط. (ناظم الاطباء)، منسوب، متعلق، کسی که مسؤول مالیات محل ویا ده باشد. (ناظم الاطباء). رجوع به علاقه مند شود

معنی علاقه دار در فرهنگ لغت هوشیار

کسی که تعلق خاطر دارد علاقه مند، مرتبط، منسوب، کسی که مسوء ول مالیات محلی است

معنی علاقه دار - جستجوی لغت در جدول جو

علاقه دار

لغت نامه دهخدا

علاقه دار

فرهنگ لغت هوشیار

طلایه دار

پیشاهنگ، جلودار، سردسته، فرمانده طلایه، رئیس جلوداران سپاه، برای مثال هنوز میر خراسان به راه بود که بود / طلایه دار برآورده زآن سپاه دمار (فرخی - ۵۲)، دیده بان

فرهنگ فارسی عمید

کلاه دار

کسی که کلاه بر سر دارد، کنایه از پادشاه

فرهنگ فارسی عمید

تعلقه دار

(اَ لَ)

خداوند ملک و مالک و زمین دار. (ناظم الاطباء). تعلق دار. و رجوع به تعلق و دیگر ترکیبهای آن شود

لغت نامه دهخدا

لاشه دار

(حَ گُ)

وزین. گران

لغت نامه دهخدا

سلیقه دار

(اَ)

خوش طبع. خوش وضع. دارای خصلت وسیرت نیک. خوشمزه. سلیقه مند. سلیقه شعار. (ناظم الاطباء). آنکه حسن انتخاب دارد. رجوع به سلیقه مند شود

لغت نامه دهخدا

طلایه دار

(بُ)

دیده بان:
هنوز میر خراسان به راه بود که بود
طلایه دار برآورده زان سپاه دمار.
فرخی.
طلایه دار لشکر گر نشد لاله چرا زینسان
نشیند هر گلی بر دشت و او بر کوهسار آید.
فرخی.
آری هرآنگهی که سپاهی شود به رزم
ز اول به چند روز بیاید طلایه دار.
منوچهری

لغت نامه دهخدا